Paranız ödenir, hakkınız ödenmez

Her Anadolu kulübünde duyduğumuz ama ne yazık ki en fazla Giresunsporumuz’a yakışan bir tezahürattır paraların ödenip hakların ödenmeyeceğiyle alakalı bu tezahürat. Yıllardır “Hayatın kıyısında Maratonun ortasında” olan bu cefakâr taraftar her sene usanmadan bu tezahüratı söyler Giresun Atatürk Stadyumu’nda. Her sene futbolcular tribünleri alkışlar ve sakin bir şekilde soyunma odasına giderler. Bu senaryo senelerdir değişmedi ve üzülerek söylemek gerekirse uzun bir zaman da değişmeyecek gibi duruyor.

Oysa babalarımızdan duyduğumuz o koskoca mazi geride kalmıştır Giresunsporumuz için. Her baba oğluna önce “Oğlum bizim takımın kalecisi Datcu idi. Ne kaleciydi be Fenerbahçe’den geldi ha az maçını izlemedim” ile başlar ve devam eder “Şu Cüneyt Tanman varya A milli takım kaptanlığını yapan Galatasaraylı hani heh o zamanında Giresun da oynadı bir sene oynadı ama iyi topçuydu vesselam” diye devam eder. Mazidir belki belki çok duyulmamıştır Giresun’un adı ama her daim yüreklerde bir yeri vardır yeşil beyazlı o eski formaların. Eline aldığı bir avuç fındığıyla sabahtan beri bekler eskiler stad kapısında amaç tarih yazan ana tanıklık etmektir. Amaç omuz omuza verip hep bir ağızdan takıma destek olmak tarihin tozlu raflarında yerini almaktır. Geçen sezonda böyle oldu aslında.

Sezonun ortasında “Bu sene ligde kalalım seneye bakarız” denilen yerde Mehmet Birinci hoca önderliğinde takım şaha kalktı ve sezon ortasında birinci olan Hatay ile arasında ki puan farkı 14 iken seri galibiyetlerle şampiyonluğu elde etti. Tabi burada biz taraftarları da unutmamak lazım. Eline dışarıdan köfte ekmeğini alan, çocuğunun elinden tutan, pazar günü pide kuyruğunu bırakan stadlara koştu; çünkü Giresun’u birleştiren yegâne unsurlardan biri olan Giresunspor şampiyonluğa koşuyordu. Kimi memlekette stad kapısında, kimi gurbette televizyon karşısında, kimi elinde telefon skor takip ediyordu. Evet, herkes tarihe tanıklık ediyordu. Haftalarca kaybetmeyen takımımız Mehmet Birinci hocamız ile birlikte şampiyonluğa ilerliyordu. Engeller bir bir aşıldı. Hocamız her ceketini çıkarıp fırlattığında biz şampiyonluğa biraz daha inandık. Her “paranız ödenir hakkınız ödenmez” dediğimizde biraz daha sabrettik. Çünkü şampiyonluk yakındı bizler için. Hep bir ağızdan sevinç çığlıkları yükseldi. Çünkü Giresun şampiyon oluyordu.

2 sene beklemişti taraftar bunun için ve bu sefer gözyaşları sevinç içinde dökülüyordu. Uzak ellerde olanlar kaşkolünü, beresini, bayrağını alıp tek başına dahi olsa galibiyet, şampiyonluk turu attı sokaklarda. Tek başına da olsa caddelerde “Şampiyon Giresun” naraları attı. Memlekette olanlar hep bir ağızdan haykırdı şampiyonluğu. Hasretle, özlemle, aşkla beklenen kupa artık Atatürk Stadının zemininde kaptanların elinde yükseliyordu. Topal Osman’ın uşakları atalarına yakışır bir şekilde tarihe geçiyor ve imkânsız denilen her şeyi başarıyorlardı.

Artık bir sezon geride kalmıştı. Takımımız PTT 1.lig için hazırlıklarına başladı ve her sene sorun olan “transfer tahtası” sorunu ortaya çıktı. Futbolcularla anlaşılsa bile imza atılamayan o “transfer tahtası” meselesi. Giresun da her gelen başkan ilk önce zor da olsa bu yükün altından kalkmak için uğraşır. İlk önce bürokratlardan yardım istenir sonra Giresunlu iş adamlarından sonra Giresun’un halkından. Bu döngü böyle devam eder. Ancak her sene “paralar ödenir hakkınız ödenmez “ tezahüratı yapılır hayatın kıyısında Maratonun ortasında olan o vefakâr taraftar. Neyse ki bu sene bu sorun erkenden aşıldı ve takımımız güzel bir kamp süreci geçirdi birkaç aksilik haricinde.

Artık yeni bir sezon başlıyor. Biz taraftarlar hazırız. Yönetim, futbolcu hazır ve hep bir ağızdan bağırıyoruz.

YÖNETİMİ FUTBOLCUSU TARAFTARIYLA BÜTÜN ŞEHİR VERSİN ELELE, GİRESUNUM ÇIKACAK BU SENE LİGE!!!

Not: Bu giresunblog.com’daki ilk yazım; önerilerinizi, eleştirilerinizi ve görüşlerinizi bana iletirseniz çok mutlu olurum.