Gelevera Deresi Özgür Akmalı

‘’Gelevera Deresi iki dağın arası, yüzünden silinmesin bıçağımın yarası.’’

Bir derenin çığlığına aittir bence bu sözler. Bir derenin halkına, çocuklarına feryadıdır. ‘’Kurtarın beni. Size hayat veren ben değil miydim?’’ diye yalvarışıdır. Belki de bedduası, sitemidir.

Espiye’de denizle buluşur bu dere. Giresun’un herkesi ağlatan deresidir, hem şarkılarda hem de aktığı yatağında. Denizle kucaklaştığı yerden başlayıp kaynağına doğru yolculuk ederseniz anlarsınız ne demek istediğimi. İlk birkaç metrede çevresindeki evlerin pislikleri akar içerisine. Biraz daha ilerlerseniz bulanık aktığını daha net görmeye başlarsınız. Karşınıza çakıl ocakları çıkar. Her kepçe darbesinde ağlar Gelevera ve her kepçede biraz daha yok olur. Ölen balık yumurtalarına, bağrından koparılan çakıl taşlarına ve üzerine basan dev iş makinelerine ağlar. Bir de bunlar yetmezmiş gibi kendi halkı zulmeder Gelevera’ya. Belediyelerin toplayabildiği ya da toplayamadığı bütün çöpler içerisinde ve etrafındadır.

Özellikle de Espiye, Güce, Soğukpınar Belediyeleri başta olmak üzere çevresinde bulunan ve onu en çok koruması gerekenler dökerler acımadan çöplerini. Çöpü toplanmayan köylü de atar dereye tüm pisliğini. Çaresiz köylü ama haklı değil! Çünkü mücadele etmez deresi için. Sonra barajlar belirir üzerinde. Karadeniz aşkıyla yanıp tutuşan ve ona kavuşmak için coşkuyla akan bu derenin üzerinde taş duvarlar yükselir. O kadar yüksektir ki duvarlar, aşamaz onları ne bir canlı ne de Gelevera. Suyu da iyice azalmıştır son günlerde. Kurulan barajlar, çekilen çakıllar, atılan çöplerin üzerine dökülen topraklar zayıflatmıştır onu. Gidin bakın, göreceksiniz!

Zayıfladığı doğrudur ama ölmemiştir daha. Ölmez kolay kolay bu dere. Güçlüdür, dirayetlidir, asildir. Tam bir Karadenizlidir o. İnatçıdır, şereflidir, hırçındır. Ama yalnızdır… Belki bir Giresunlu değilsinizdir. Hatta Karadenizli bile olmayabilirsiniz. Ama bu dereye sahip çıkacak kadar insanız hepimiz. Gelin mücadele edelim. Türkülerde kalmasın Gelevera adı. Yok olmasın bu değer. Etrafına hayat vermeye devam etsin. O hep bizi kucakladı. Şimdi sıra bizde olsun. Bir kere de biz kucaklayalım Gelevera’yı. ‘’Gelevera özgür akacak. Özgür akmalı.’’ diye haykıralım hep birlikte…